Waar ben ik?

Wat voorafging:
Een klein lichtpuntje in de verte trok Toxic's aandacht. Ze keek even achterom, toen liet ze het karkas van de velociraptor die ze gedoodt had - ze probeerde haar eten te stelen- vallen. Ze had net gegeten en was redelijk goed gehumeurd. Ze begon te lopen maar al snel ging het lopen over in een rustige ren. Kleinere dino's -bijna alle dino's dus- vluchtte voor haar weg. Toxic grijnsde, het licht kwam dichterbij. Vlak voor het vreemde ding bleef ze staan ''wat is dit?'' vroeg ze zichzelf. Ze keek nog één keer om en stapte toen naar voren. Er was een flits van licht en toen was ze verdwenen...

Later:
Toxic schudde haar kop en keek om zich heen: Waar was ze? Ze draaide zich om maar de vreemde poort was verdwenen. Ze stond op een zoutvlakte, die herkende ze wel, in het gebied waar ze eerst was hadden ze die ook. Ze brulde en schraapte met haar poot over het zout. Toxic snoof en begon toen te lopen, dit was niet de zoutvlakte uit haar gebied... Ze bromde wat, een sterk briesje stak op en waaide de kleinere korrels zout op. Toxic liep met de wind mee, ze zwiepte met haar staart en schold zachtjes op de wind. Onmiddelijk ging de wind liggen, Toxic fronste 'deed ik dat n....' Ze schudde haar kop nog eens 'nee dat kan niet. Ze zag in de verte al wat bergen verschijnen 'eindelijk' zuchtte ze, ze zette een rustige ren in.

Ergens op een tak in deze tijdperk zat een raaf.Het zat maar voor zich uit te kijken tot ze een vreemd iest zag.Haar kraaloogjes keken er naar en ze had besloten err naar toe te gaan,Ze sprijde haar grote zwarte vleugels en vloog er naar.
Toen ze er einmdelik aankwam zag ze een groot dier.Night lane op een tak en keek er naar.Het was niet iest dat nu voorkwam."wie ben jij wezen uit de grote licht"vroeg ze uit het niks .

Toxic hoorde een geluid, het was het klapwieken van vleugels. Ze snoof, het leek op een piepkleine zwarte velociraptor met heel veel veren en een snavel 'Ik heb een betere vraag: Wát ben jij?' zei ze droog. De bergen in de verte kwamen dichterbij, de rustige ren ging over in lopen. Bij iedere pas die ze zette leek er een soort kleine aardbeving te ontstaan. Ze liep gewoon door en sloeg veder geen acht op het vreemde wezen in die ene kale boom. De grote kam op haar rug zorgde dat ze het niet heet kreeg terwijl ze daar in de zon liep. Toxic hield niet van zoutvlaktes zeker niet als ze zo groot waren.

Night keek de grote wezen aan.Ze had het vaak gezien bij mensen.Maar wat het was wist ze niet 100%.Ze sloeg met haar vleugels en lande op de kap van het dier."ik Ben een raaf en jij bent nu in het heden of in jou zicht de toekomst"vertelde ze met haar gekrijs.Ze keek met de kraaloogjes de wezen aan en klapperde met haar vleugels om haar even wicht te bewaren."zeg vriend uit het verleden,wat doe je hier?"vroeg ze aan het grote dier waar de op zat

Toxic gromde wat en keek vanuit haar ooghoeken met haar gifgroene ogen naar de "raaf" die op de kam op haar rug zat en met moeite haar evenwicht hield. Tenmiste zo leek het 'Ik ben een Spinosaurus, De grootste dinosaurïer die deze kleine aarde ooit gekent heeft' zei ze droog. De bergen kwamen steeds dichterbij maar waren nog steeds ver weg. Nergens was een plant te bekennen. Toxic stond stil, ze snoof. Ze hief haar lichaam hoger om meer zicht te hebben. Nergens levende wezens te bekennen behalve zij en de "raaf". De geur van het zout prikkelde in haar neus. Ze snoof en liep met een rustige pas weer veder.

Night keek naar beneden en zag waar de dino naar keek"je kijkt naar de zoutvlaktjes,een plek met weinig a geen leven leven"vertelde ze en ze sprijde haar vleugels en vloog naar boven en zweefde even in de lucht.Ze kon vanaf die hoogste veel zien.Night had al wel eens vaker van die vage dingen gezien en zelfs er door heen gevlogen.Het bleef raar maar veel had ze geleerd.
Ze keek naar beneden en maakte een duikvlucht en lande weer op de dino en pikte wat insecten er van af

Toxic keek schuin omhoog 'ik ken zoutvlaktes als een van de beste, in mijn territorium was er ook een maar die was niet zo groot' vertelde ze. Ze keek weer voor zich uit en voelde de raaf weer landen op haar kam. Toxic voelde ook hoe deze de laatste insecten die mee waren gekomen vanuit haar tijdperk wegpikte. Ze glimlachte lichtjes ondanks alles. Deze raaf wist dat Toxic haar toch niet zou opeten omdat ze niet zo groot was sterker nog de raaf was echt heel klein vergeleken met Toxic. De zoutlaag onder de massieve poten van Toxic werd dunner: Ze kwamen dichterbij.

night slokte alle vage insecten op.Ze leken andres maar proefde beter.Na dat ze alles op at keek de naar de dino.het was ruim 1o keer groter dan haar maar bang was ze zeker niet.Zij kon als ze wild zo weg vliegen en de grote dino aan haar lot overlaten.Al was dkie naartuurlijk heel sterk en vast wel slim.Maar hier gelde andere regels en als je anders was werdt je of gevange genomen,gedood of bijde."ik ben trouwens Night.Een handige en wijze gids,dus roep me maar als je me nodig hebt"zij ze en ze vlapperde met haar vleugels en zette zich af en vloog in de lucht.
Naartuulijk niet te ver.Zij hield haar wel in de gate

Toxic versnelde haar pas weer 'mijn naam is Toxic' zei ze na enige stilte, haar lichte glimlach ging over in een grijns 'je bent wel zeker van jezelf he?' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen de raaf die zich Night noemde. Ze vroeg zich eigelijk wel af of dit gebied ook nog ieets anders had dan zoutvlaktes 'zijn hier meerdere wezens?' vroeg ze terwijl ze haar kop schuin draaide om de zwarte vogel te kunnen zien.

De raaf keek naa beneden en vloog wat lager. "zeker en ja.Er leven heel veel dieren die kleiner zijn dan ou,maar kijk uit er is er een die niet grot zijn en geen klauwen of iest hebben,maaar ze zijn het gevaarlijks"vertelde ze.Night keek naar achteren en lande weer op de kam.

(3 maal raden: Mensen?)

Toxic snoof zacht, ze hield niet zo van raadseltjes maar had nooit grote problemen ze op te lossen 'kun je die dingen eten?' vroeg ze droog. Ze keek weer voor zich uit en glimlachte een beetje om wat ze net gezecht had. Night was weer op haar kam geland. De bergen groeiden en kwamen nu wel degelijk veel dichterbij. Ijndelijk, misschien was er water te vinden tussen de bergen... Ze zou hierna voorlopig geen zout meer kunnen zien 'Night, hoe lang ben jij hier eigelijk al, ben je hier op dezelfde manier gekomen als ik?' Vroeg ze nu serieus.

(hoe raad je dat toch XD)

Night luisrterde""ja zeker.hun vlees is lekker maar soms te veel vet."zij ze met een grote lach op haar snavel.Ze zag dat de bergen al dichterbij waren.Zo reizen was geweldig,je deed niks en je kwam toch vooruit.Night keek naar beneden met de vraag die de dini stelde"ik kom uit de heden,maar dat komt iedreen voor zijn doen.Maar ik zal voor dezen tijd in de toekomst zitten,maart het kan net zo goed het verleden zijn voor jou tijd"zij ze en ze vladderde nog even met aar vleuggles.Je zag een zwarte veer naar beneden vallen en het lande op de grond."en ja ik ben net door zo iest gekomen,ik was vroger als klein vogelstje nieuwschririg maar dat ben ik nog steeds"zij ze kwaaiend.Dit was voor haar zien allemaal een spel.Een spel waar zij de cheats kende en vele dingen kon doen


(is het niet handig om bij charater cheet de leeftijd er bij te zette en het geslacht)

(oh ja bedankt)

Toxic moest even nadenken over wat de raaf zei en knikte toen 'In mijn tijd zijn er geen wezens met zo veel veren, ik kom waarschijnlijk uit het verleden' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen de raaf. Ze grijnsde 'ik denk niet dat ik zo'n vreemd wezen gauw zou opeten' zei ze, ze bleef voor zich uit kijken. Het bleef een vreemde wereld ze zou nog wel even moeten wennen hier...

Hight keek verstrikt op"geen vogels"vroeg ze en ze lahcde wat."dat zou soms erg leuk zijn,maar geen mensjes dat zou pas leuk zijn"zij ze kraaiend.ze haatte mensen maar ze konden lekker eten maken.Ze klapperde nog een met haar vleugels en ging moelijk naar de kop van het grote dier.Ze kon daar makkelijker zitten.Ze keek naar voren"zeg waar gaat onze dino naar toe"vroeg ze na een tijdje en ze keek haar met haar kraalogjes aan

Toxic grijnsde 'Mensen? Zijn dat die kale wezens zonder klauwen? Nee die heb ik nog nooit gezien' oppeens verlangde ze terug naar haar eigen tijd. Ze schudde haar kop toen Night daarop ging zitten. 'ik heb geen iedee, k wil in ieder geval weg van deze verdoemde zoutvlakte' gromde Toxic, de bergen werden nu meer dan vage schaduwen aan de horizon: Sneeuw was te herkennen en ook groene boompjes aan de voet van de bergen.

Night kraaide kwaad toen ze met haar kop heen en weer ging."je kan het ook vragen"zij ze wat kwaader.Ze zette zich af en klapperde even met haar vleugels.Ze vloog weer in de lucht en keek naar beneden"succes en roep me voor hulp"zij ze.Night klapperde met haar vleugels en bewoog met haar staart zodat ze van rigting veranderde.Ze vloog weg opzoek naar een boom waar ze kon zitten

Toxic keek schuin vanuit haar ooghoeken naar de zwarte vogel, Toxic kon haar wel missen: Ze was altijd al alleen en erg vond ze dat zeker niet. "Hier zit ze alleen maar zelf mee: nu moet ze zelf vliegen" Dacht Toxic, ze grijnsde en ging weer over in het rustige ren tempo. De bergen waren nu nog maar een kilometer van haar verwijderd! Oppeens liet ze een brul horen, de brul egode een beetje tussen de bergen. In de verte vlogen een paar vogels op: Er was meer hier.